сретнува (несв.)
Тоа е веројатно чиракот од казанџиската работилница, еден жив момок кој понекогаш го сретнуваше и секогаш му се насмевнуваше пријателски.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мирисот за земјата од која никна го довлече од туѓина со куп безвредни признаници на своите должници, се врати сиромав како што отиде, стар, болен и преплашен од животот, до крај нејасен за луѓето со кои се сретнуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сите наследници, независно чии се, како по правило се сретнуваат на истиот шалтер во службите за издавање изводи.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Многу е рано наутро да се бакнуваат по автобуските постојки, ама под железничка има двојки кои се разделуваат пред пат, или се сретнуваат по одмори, па денов ми продолжи во слики на љубовни изливи и страсни прегратки, и, судејќи по тоа на колку вљубени им бев „позадина“, утрово има љубов во градов наш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Лудата марта, ветриште со кое уште еднаш се сретнувам во својот живот, удира во мојот мантил со боја на мувлив тутун и се обидува да ме крене, да ме скрши од стебло или од камен. Не може.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во зоолошка сретнуваш неколку истомисленици.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Понекогаш ќе се сретнувам со студентите. Ќе им расправам со фаталистичка сериозност измислена одмазда а тие ќе се смеат, ќе играат околу мене и ќе ме збунуваат со чудни прашања.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но нивните мисли најчесто се сретнуваа во заедничка цел.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сретнувам еден човек, ме гледа човекот, го гледам и јас него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе се сретнуваш, ќе се пресретнуваш вака: еднаш ко непријател, друг пат ко друго, така било во животот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој добро знаеше уште од студентските денови дека професорот Климент Камилски бил непоправлив идеалист, човек со изворна и ретка хуманост, добрина која не се сретнува, најсакан и најомилен професор, трибун во младоста со интелектуална храброст која ретко се сретнувала на Балканот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тешкиот мирис на крв, гној и хлороформ, без престан го раздувува ветрецот што дува од кај ливадите на Долна Арена и со себе го влечат двете рекички што се сретнуваат на крајот од котлинката.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Се сретнуваат над страшни места, над песочии, над змиски карпи или над некогашни гробишта, и удираат едни на други - долг клун на подвижни нокти, кол на сор, крив нож на копје.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Погледот студено му кружи преку нејзиниот стомак, стегнатиот и со појас опашан струк, преку набрекнатите гради, се сретнува со нејзиниот возбуден и концентриран поглед.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Биди горд на она што мина, не оставај никој зад себе што вреди, таков човек секогаш верен ќе ти биде, такво чувство се сретнува ретко, праведен биди, како сенка ќе те следи.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Од некаде допираше неуморно и ритмичко удирање на тарабука, потоа, во исто време, на тоа тропање му се придружи чкртање на бунарски чекрег и некаков кавгаџиски баритон. „Не се кајам“, му рече и ги тргна рацете. „Сепак мислам дека веќе не ќе можеме да се сретнуваме.“ Отец Симеон се насмевна - „Не биди сурова кон бронзаниот поет.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Јурејќи, се сретнуваш со смртта. Слушаш некое од децата во сонот, во тихата, глува ноќ, вриснува како да му ставил некој нож под грло.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Првите записи за баклавата кај Османлиите се сретнуваат на почетоците на царството, уште во 1473 година, во времето на освојувачот султанот Мехмет II.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Истата закана која постои и во Татарската пустина на Дино Бузати и која ја сретнуваме во други дела за автократските режими...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
