стрмно (прил.)
Се чудам како може и стрмно и рамно да се стави во толкава слога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На стрмно ни главата не стои со тебе, а ние сме клоцнале камења.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сонливите води на езерото нежно се будеа, бели и светли, кога тој го рашири и последен пат своето платно на истото место, крај црквата, од каде што водеше стрмно, кривулесто патче долу до изворот на езерскиот брег.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Оттука моравме да се искачиме горе на карпите, беше стрмно, јас отстапував последна.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Погледнувам надолу: сѐ ми е далеку, сѐ ми е стрмно и далечно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Долу планинската река, која извира од Караорман, стрмно се слеваше и бучеше.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се сеќавам: спиевме на една падинка, стрмно место. Одвај да ја задржиш снагата, да не се истркалаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа е типично старовремска германска куќа, со тесни и мали прозорци, дрвени скали, ли се извишуваат стрмно, на високо; со чардаци кои, додека одиш, скрцкаат; со големи одаи, приемни, спални и многу други простории.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Јас повеќе се влечкав седната, беше многу стрмно, кога слушнав како чичко ми вика: Бошко, Мила нека се врати назад и некако потоа за час го снема.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ридот со неколку дрвца стрмно се качувал кон својата гола грпка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Напад, одбрана, борба на стрмно, на рамно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На стрмно си посаден, вели Мисајле, се пресмева со Јона мој.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа застанаа на другиот крај од лединката. Пред нив брегот стрмно се спушташе надолу.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
