строфа (ж.)
Но никогаш не можеше да се присети на повеќе од неколку строфи од која било песничка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Затоа и така храбро пее за фиктивната одмазда врз клетиот Турчин што ги силува македонските жени; затоа храбро им пцуе мајка на кодошите, крева револуција со вербални бомби и куршуми за пет минути во кафеана, по три жолти ракии, во сѐ на сѐ три строфи, и ослободува цели нации во еден рефрен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И така, баш во тие денови, решителни за моите чевли, јас истапив пред литерарната дружина првпат со една песна, ноќна по настроение, во која сека од четирите строфи завршуваше со рефренот: „Оздола идат сејмени”.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„ Да, ја знам и последната строфа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но по „ Ѕвоната на Стариот Бејли“, мора да постоела уште една строфа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога ја слушна и последната строфа од песната, ја запре свирката и ѕверски и се впи во очите: зовре од гнев и лутина, та замавна и силно ја удри со тамбурата по глава.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
„Па вие ја знаете и последната строфа!“ рече Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не знам кога една строфа се менува во друга.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
„Ајде сега строфата“, му вели. „Еве“,ѝ вели Едо и полека, ралатно и гласно рецитира: Сиромаси – Власи, Бери дрва – греј се, Пуљи пички – смеј се.'' „Со три повторувања.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
