струи (несв.)
Струеше тоа леко и меко, доаѓајќи од некои далечни западни врвови на Плачковица, носејќи со себе миризби на далечини, на задпланински полиња...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Струи во неговото лице забрзаното дишење на девојката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тивкото ветре што струеше од реката го зафаќаше мазното лисје на мамутските тополи што долги години самееја спроти тврдината небаре решени да ја надвишат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Животот повторно забрзано струеше низ нашите жили.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ја држев за рака крај креветот, небаре ја контролирав топлината која ѝ струеше низ телото.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Музиката струеше низ мојот грб и се појавуваше на врвовите на моите прсти.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Се раѓавме, се раѓале, се раѓаат над дупка што зјапа Неименувана бездна пред која страв во крвта струи.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Бранови на звуци струеа низ мојата коса како некој да ме милува.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Северниот ветер што дуваше од утрото, ги беше скршил некаде своите крилја, па сега изгледа над планината струеше топол јужен ветер.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Струеше тихо ветренце од север.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вистина сонце нема, не се гледа, но според светлината што струи од небото, и тоа е на заоѓање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му ги триеја рацете и нозете, ја гонеа крвта побрзо да струи низ жилите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Веројатно, бурата и магнетните сили, кои при тоа се создаваат, се во „врска”- со генералната наредба која струи до сите јагули како повик за да го започнат големиот пат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Овде луѓето се поврзани од заедничката чувствителност, туку струи заедничкиот дух.
„Граница“
од Луан Старова
Значи, воздухот сигурно струи до скривалиштето, па спрема тоа, нема опасност Чанга и козите да се задушат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
По целото тело му струеше чудесна свежест.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На врвот само легнав и не гледав, како другите, ни кон авионот ни кон ливадите, туку лицево го нурнав во влажната лединка и, зазбиван, ненаситно ја полнев устата со свежина што студено струјкаше низ тревата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го удри по лице светлата жица од прозорецот, од неа сега струеше жештина, а викотниците како да излегуваа од неа и се истураа во собата врели и мачни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од прозорецот струеше зрачење, оскудно и колебливо, меѓу десниот раб од прозорецот и палмата откриваше тенок раб светлина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Знаеш, пријателе, и Толстој пред да започне да пишува секое утро, испивал по чашка коњак, неоти крвта ќе струи побрзо во дамарите отколку што одредила староста, ама нешто мигновно побрзо ќе проструи во умот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
