сурла (ж.)
Таа глава, таква, само со сол во ноздрите и во устата и со вешто врзани бравски рогови на високото чело, ја прошетале на врв копје пред тапани и пред сурли по градот; пред стариот вардарски мост ги преплашиле сакатите просјаци и им ја фрлиле на пци скитници.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Свињата личи на слон, наоружена со закржлавени заби и рилка која е закржлавена сурла, со ситни очи помеѓу листовидните уши.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кога виде дека сенката го моли, Карамба-Барамба навреме се тргна а и јас со него, Слонот, исплашен од едно полско глувче што се обиде да му се завлече во сурлата, потрча покрај нас и кршејќи се на својот пат се изгуби во длабочината на бескрајната џунгла.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Денеска слушав еден куртон познат во светот ко Елтон Џон широк ауспух на полигон спремен да прими и сурла од слон Брзо се проби со педерско лоби од Џорџ Мајкл поддршка доби поддршка орална, цврста, лојална двојка идеална во собата овална
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Во неа да си го гледаш валканото лице, во неа да си ја гледаш муцката валкана, сурлата да си ја гледаш во неа, разбра или не разбра, а?!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Виде ли? рече - Тоа глувченце... Не чув потаму. Неговите матни зборови ги поклопија сурлите и тапанот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но и слонот ја крена сурлата, па кога зави како втрештен го уплаши Букефал Така кренат Букефал го засолна својот стопан, зашто: стрелата мина низ него, па го погоди Александар. Букефал веднаш почина.
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Сурлите онемеа, набабрените образи на Циганите тажно спласнуваа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Неочекувано удри гром. Еднаш, во недела, во куќата на коларот Дојчин писнаа сурли, бесно и непријатно зататнеа тапани.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ене го - се витка пред заглушениот тапан, мафта со полно шише, ги задавува сурлите со сребрени банки фрлени во нивното грло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Но знам дека сум како бивол без рогови, папагал без крилја, слон без сурла.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
