театар (м.)
Ајде да направиме летен театар од песокливи кули и сонливи дилижанси и бакнежи од шаторски преспивања Ајде да направиме летен театар со карневалски маски со скришни сказни со ружи и ѕвона што ќе ечат крај езерото.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Глетката на отворениот театар не го уништи филмот за нереалноста што се обви околу него како чаршаф од ацетат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Меѓу два реда сиви и нерамни куќи пијано расфрлени лево и десно од улицата почнуваше театар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бидејќи театарот е поле на кое јас би сакал да биде регистрирано моето творечко битисување, апологетите на мојот став ќе ги барам токму кај него.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Влегуваш во театарот и те заплиснува мирис на штотуку сварен боршч.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ја однесе да ја гледаат Младата Чехинка, а таа се почувствува горда седната до него во првиот ред од театарот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Стигна жалба дури и од партиската организација на Театарот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Новините се преполнија со известија од театарот на востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Точно меѓу Влашката црква и Македонскиот народен театар.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со диплома на градежен инженер се вработив во Дирекцијата за обнова и изградба на Скопје и ја градев Народната и универзитетска библиотека, Архивот на Македонија и Институтот за национална историја, Театарот на народностите, Музејот за современа уметност и комплексот музеи на Македонија и други објекти.... Таков пат поминав...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тоа ќе создаде гротескни ситуации, кога неговите потенцијални наследници ќе учествуваат во невидени сцени на еден театар на апсурдот во играта со немоќниот владетел!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Директорот на нашиот театар и не помислуваше да му одговори задржувајќи ја истата насмевка – клише.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ние го држиме главниот влез од театарот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Она што е актуелно во последно време на меѓународните дискусии за театарот, е полемиката која се води околу тоа каков е денешниот театар и како треба да изгледа во иднина.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Пристигнуваме пред непостоечкото дрвено мовче што водеше од разурнатиот театар кон разурнатиот и непостоечки веќе Пасаж.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се најдов во една делегација на Албанската драма при Театарот на националностите во Скопје која требаше да избере неколку театарски претстави за да бидат претставени во главниот град на Македонија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Додека со шашливиот поглед си тука меѓу познајниците, а со третиот крајник пак тука, но меѓу мислите, друштвото се крева и се растура, сопственикот ја расчистува масата, бифето се затвора во одамна затемнетиот театар и ти остануваш сам.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Можеби затоа што сум поклоник на ставот на Џулијан Бек дека театарот е простор каде се спуштаат боговите и играат.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во историјата на театарот постојат податоци кои зборуваат дека театрите и театарџиите многу одамна ги сметале како чума во градовите.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Можам да се обидам по сто пати, но не ми успева, можам и да играм некоја друга улога, во некој друг театар, да бидам некоја друга јас... но пак ќе го барам сето она што е твое... ќе ја посакувам твојата сцена...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
