телевизор (м.)
Едни ја исклучиле струјата во викендичката во Бестрага, а оној што чита 10 месеци му пишувал киловати по паушал и го задолжил за неверојатна цифра, па извршителот му дошол дома да му наплати со седечката гарнитура и витрината заедно со телевизорот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Светлината од телевизорот му го осветли лицето.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Каучот го преместив така што да можам да го гледам телевизорот од лежечка положба.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Легната на кревет со неколку доктори и сестри околу себе во една приватна болница одгледав краткометражен филм со мене и моите црева во главна улога, како кратка реклама за колагенска крема и чај од нане на голем плазма телевизор... додека не ме фати анестезијата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ратка имаше тотална доминација во куќата, а даљинското од телевизорот во дневната соба беше апсолутно под нејзина контрола.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
сцената на телевизорот веројатно од некој филм ме воведува во големата празна сала со свеќи- издолжените пламени се извиваат во фигури на вити танчери- сосем близу-
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ме обзеде ненадејна тегобност па се вратив дома, ги спуштив ролетните и го вклучив телевизорот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Гитаристот тоа го игнорираше и го вклучи телевизорот под олтарот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Лежам така, телевизорот веќе и не го исклучувам. Понекогаш се будам ноќе и се смешкам: од аголот на собата ме гледа празниот екран.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
43. НА ОРТОМА ТАА ПРОСО СУШИ - а на телевизорот кога цигара се пуши својот маж со своето сврдле го буши: отвори го прозорецот, овој дим ме гуши...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ако молчи и е многу лут, ама не сака да признае, затоа што го тргнала од пред телевизор баш додека траеле квалификациите на авто-трки, па само кима со главата и ми ја подава картичката за секој фустан што таа го пробува, тоа значи „пакувај!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Децата ѝ умреле додека играле видеоигри. Телевизорот експлодирал.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кога ќе затоплеше, најмалата, тета Дитка го изнесуваше телевизорот на западниот балкон, ќе го наместеше во насока на зајдисонцето и наметнувајќи се со ќебе, се впиваше во волшебниот екран.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Кога бев со него пред телевизорот, забележував дека е сосема отсутен и дека, всушност, неговиот поглед од зад мене вкосо лежи на моето рамо и на мојот профил.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Македонскиот народ редовно секој понеделник некаде после десет часот ноќе седнуваше пред телевизор.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Моцартовата „Волшебна флејта“ ги отстранува без траги сите алармантни вести, а и онака телевизорот служи како куќичка за птици.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Богатството си го чував во сефот во телевизорот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Седеа пред телевизорот во задушливата трпезарија и пушеа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Јас се најдов во незгода. Да сакав телевизор, не сакав, а еве Симон со тракторот дури в град.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
