топлина (ж.)
Го обли топлина во која за малку не се стопија неговата брада, мустаќите, неговата дебела шапка, па и снежната куќа во која живее со своите прекрасни елени.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Во купето владееше пријатна топлина која уморниот патник го тера на протегање и дремка.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Материјата што на прв поглед уверува дека од неа е исцрпена топлината до конечност.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Помини низ магливите студени предели на сенката и сочувај ја својата скапоцена топлина.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Сигурно од топлината пак ни се врати женската потреба за чистење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чувствуваше бранови топлина кои ѝ ги грееја и телото и душата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мислам и тоа се пресега со студените рачиња кон топлината.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Правта од мансардата зрачеше со топлина зачувана од минатите времиња.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Внатре владее пролетна топлина која се одржува со гасни печки.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Седеше и се грееше, но набргу од топлината му се приспа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Но коските под плочата таинствено молчеле наслушувајќи ги шепотите на мајките и примајќи ја животната топлина од допирот на нивните чела.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пријатно му е од топлината на земјата и на стеблото.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со тежината и со топлината моја ќе ги пеглам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ова отсуство на присност и топлина сигурно не беше потпомогнато од фактот дека „тоа беа тешки времиња и имаа силно и заканувачко влијание на мене како дете.“
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Не помина многу време и ситното лице на Пена се рашири во радосна насмевка во исто време претворајќи се и во глас полн со милина и топлина Пелагија!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Од зад него сега допираа само уште тивките потлуснувања на огнот, што продолжуваше да се шири, неговата топлина и неговото застрашување, полека и трпеливо да надоаѓа и кон неговиот пар, а по снегот, пламнувајќи, се носеа неговите одблесоци.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го фрлил догорчето зад себе без да внимава каде и веќе ја чувствува топлината на пламенот што зад него пустоши, но тој не се ни свртува.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
За него, текстурата веројатно укажувала на состојбата на топлина која е латентна во материјалот и која чека да биде ослободена со вајарскиот процес, па според тоа на животот му се нуди на располагање.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
