удавеник (м.)
Неговиот Реквием со кој ќе ја испратиме душата на удавеникот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Шинтерот чекореше крај мршавото коњче и имаше модро набабрено лице на удавеник.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Последниов идиом, што го беше слушнал од баба му, му исплови од длабочинита на сеќавањето како дамнешен удавеник, додека се шуткаше низ станот тарашкајќи некоја капка алкохол по празните шишиња барем мигум и навидум да се смири.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тоа му напомнува на оној удавеник што го извадија нуркачите во пристаништето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
