украде (св.)
Па тие и солзата од око ќе ти ја украдат и нема да ги видиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И затворена да ја држи устата, што се вели, пак ќе му избега насмевката, ќе му се украде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се украл некако оздола и дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Овде е полно агенти, вели, сакаат да ме украдат и да ме носат во Америка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го удри дедото по главата и ѝ го украде здолништето на бабата која беше беспомошна без бастунот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Како некој да ми го украл животот и како некој друг човек да живеел со мојот живот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеш да го видиш ако украдеш некоја минута кога тој не те гледа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Горе се виде, ја украдоа дарванската вода, и никогаш не ќе се врати“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ми се колнеше дека лично го украл од англиските складови.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Денес го замолив Превер само малку да ме одмени или да украдам барем од неговиот гениј Но зборот кој плени не доаѓа лесно Заглавен в челуста на мојот ѕвер Не излегува низ грлово тесно А јас кутриот волонтер Несреќен ко осамен солитер Прогонет ко декадентен Бодлер Корисно сакав да направам нешто...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Колкупати сум плачела од бес кога ќе се вратам од школо и кога ќе видам дека во мое отсуство ми зел гумичка, или ми украл некоја скриена мастика.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нему раката му се лепи за туѓото, ама нему хоби му е алашверишот – и ќе украде и ќе купи само и само да препродаде.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ми ги украде годините во цутот на младоста...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ќе ја фрли зад некоја грмушка, зад некој камен и со лазење ќе појде за да ја земе, да ја украде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вардиме да не ни се украде пчелата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа му вети на својот иден маж дека никогаш повеќе нема ништо да украде.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Допири нежни неповторливи на дното ги закопувам, да не ми ги украде времето...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Ако се побуни, тресни ја по глава и укради ѝ го ѓерданот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
