усети (св.)
Усети дека се работи за некој далечен и таинствен пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Нов резок пискот на локомотивата ја процепи ноќната тишина и ... бегалците со радост усетија дека возот ја намалува брзината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој одново усети дека се лулее на езерски бранови и клепките му се склопија, тешки како налеани со олово.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Не усети ни сам како се најде надвор.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
За прв пат откако дојде во бригадата, Мече усети колку е убаво тука наутро кога првите зраци на сонцето ќе паднат над разбудениот младински логор, што се капеше во утринската светлина и веселост.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Понесени на своите мисли, како на крила, кон далечните пространства, двајцата другари и не усетија кога им се приближи кондуктерот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
На свое чудење, кога стана островото, Мече усети дека под нозете му зашлапа вода, а после малку време и тлото почна да се лулее.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Усети таа дека во младите детски души се зародила несвесна љубов, кога виде дека веќе место непријателство се разви вистинско братство меѓу нејзините деца и ова нивно другарче. Не еднаш таа ги виде заедно како си прикажуваат трите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Една мала, топчеста бригадирка, преврзана со бела шамија, кога усети дека ја блисна студена вода и и’ се разлеа по градите, цикна преплашено и го испушти чанчето на земја; Мече се засркна од смеа, а после нацрпи во црпалото пак вода и уште неколку пати ја плисна бригадирката, која што беспомошно се обидуваше да се одбрани со раце: – На, сакаш уште!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Усети и глад. Однекаде, како под земја, Мече дочу кркорење – тоа цревата се караа гладни меѓу себе.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По едно време Мече усети дека светлокосиот го побутна со лакт и го викна тихо, по име: - Мече!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Неспоредлив, ќе ја благословиш ли
онаа што те погоди
без да ти ја усети
бесмртноста?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
На тој начин, барем нема да се усети значително помалата бројка ужалени луѓе...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ха-ха-ха! ... Некаде насреде од чудовиштето зина огромна челуст, водата закипе, се запени и Мече усети дека расте, се надига над него бескраен воден свод.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
