факел (м.)
Под светлоста на слабиот факел не можело да се забележи крв.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Фалеше само факелот за да под мене ја запалите кладата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Факли во девет круга Го покажуваат патот до темелот.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Народ кој во тие мрачни времиња го запалил факелот на праведноста и културата, сепак не можел да биде толку ступиден во својот секојдневен говор и мислење...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во далечината уште трепереа светлата на факлите. Извиците на рибарите бавно стивнуваа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но врз мене сѐ уште лежеше парче темница во која Круме Арсов се преобрази во жив факел што со искинати писоци се врти во круг, паѓа на коленици и пак станува, и трча кон ветар.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Велат дека остана без наследник, не можејќи да замисли дека друг достојно ќе го носи факелот на светлината на слободата во Палестина...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И земјата, и небото и тревата околу тие дрвја, дури и карпите изгризани од животот, како низ танка магла да се наѕирале илјадници пламенчиња на свеќи и на факели, зрачела ноќе млечна светлина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гореле факел, одржувани од провевот помеѓу отворените врати и бунарот. Го барале Чанга со козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Беше одамна стивната вревата и беа згаснати факлите на ловците на јагули...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
А пак тогаш: Сивокрилите ангели полека фатија да се источуваат пафтајќи со крилјата и упатувајќи се на запад, и наскоро одново се покажа сводот небесен што сега ја немаше својата, туку бојата на проклетството, а од силната војска се издвои само еден одред од Силата што го препокри градот во кој згаснуваше сѐ: и криците, и довикувањата, и трчаниците, и стравот на луѓето, та носејќи факли со сумпорен пламен се одвоија од јатотото и фатија да се спуштаат полека кон Градот...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Изгубен во итаницата на престиж... со факел, под тивкиот шатор на романтична идила...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Катерина слегуваше спокојно и мирно. Скалите беа осветлени со факелите поредени покрај двата ѕида на кои се гледаа знаци што потсетуваа на оние во Египетските пирамиди.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Полека, како да си починува пред да го завлече ножот помеѓу кожата и месото на животното, Онисифор Мечкојад запцул куќа и ораница, колепка и гроб, снаа и балдаза, земја и небо, додека и оној со факелот в раце отстапувал назадечки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Набргу вревата се смири, останаа само факлите здружено да догоруваат и да ја одржуваат радоста на луѓето заради големиот улов.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Оној со факелот в раце се наведнал, другите се изненадиле: во окото на добичето се отворала огнена пупка, лилава, потоа бакарнозелена; и смртта имала свој цвет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Едното око, нешто понабабрено отколку кај жив човек, застрашувачки гледало во пламенот на нивниот факел, устата се доискривувала како пред несфатлива смеа, чиниш пред тоа тој итречки му се доверил некому дека ги измамил противниците со тоа што се исправил во прозорецот кон блесокот на нивните пушки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Татко и Игор Лозински ги оставија книгите. Погледнаа низ прозорецот кон факлите, кои го осветлуваа Езерото.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И додека замислено гледаше во пламенот на последните факели на рибарите, и се внесуваше во тишината во која градот конечно заспиваше, задоволен од уловот на јагулите, Игор Лозински тивко продолжи: - Сега, спасените јагули среќно патуваат низ реката.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Иако почнале да горат и умирале во страшни маки, пееле песни за слободата. Запалени, како факли на прозорците...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
