фала (изв.)
Би можеле со своето жалење да ме подмамат кон приврзување што значи дека би посакал да се вратам во својата мрша, што фала богу е невозможно.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Фала му на Бога што ме донесе на ова место и што им стави крај на моите маки.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Крај на првата книга и Богу слава и фала!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Како што можете да претпоставите, со семејството припаѓаше, фала му на Севишниот, на старата, сефардска, не на новава синагога на „Космајска” улица во која одат мондените и доселените Ашкенази.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Фала богу што уште има некролози по весниците.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Да не гледал на тие работи немало ни да забележи дека имало и такви и такви, кои рекле, и кои не рекле фала.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Фала што ни кажавте, ми иде да им речам, ама и од тоа може да се покрене процес.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неколку пати нагласи како ѝ е многу драго дека сум бил во редакцијата: фала му на Господа, тука си, те фатив!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тие можат еден ден да побараат да им се свири и со главите надолу. Е баш да не им биде. Фала им лепо. Доста е и ова: секоја вечер до сабајле...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Крај на ноќната книга, и Богу фала и слава!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И фала Богу се досетив. Им велам: - А не е ли подобро Европа да ви ја донесам тука, - им велам иако можеби тоа е уште потешко.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Фала му на Бога што ги отворија овие кинескиве шопови, па ламби столни имаш колку сакаш за ич пари да купиш, ама нов фустан и штикли, кошула за овој и, да, чорапи доколенки... не ќе оди во гети, па кога ќе задигне ногавицата на панталоните сите сватови да посакаат на депилација да го носат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Иако, мајка ми отсекогаш сакаше девојче и во периодот на блаженост, од полиците на дуќаните ги имаше испразнето сите розови тантели, кои подоцна мораше да ги носи брат ми (фала му на бога што не се сеќава на тој период, а и фотографирањето не беше толку зачестено хоби).
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Фала му на бога, во последно време работата му го ангажира и слободното време, така што главоболките не се јавуваат како порано.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Пукам, којзнае кај пукам, а цевката се загрева, ме дожежува на прстите. Фала му на дождот што ја лади.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мајка ѝ ми вели: Фала ти, нам не ни сечат ножицине!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Фала за прикаската“, задоволно му вели Летка и не се навраќа на прашањето што пред тоа му го постави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
„Фала му на Бога - знае често да каже Миртл додека во њујоршките квечерини пијат чај самите или со пријателите - во нашите животи не нѐ растревожија потресни настани”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Фала му на Еросот, затоа и сепак, за одредените мали задоволства, како што беше лежерното водење љубов порано денес, на крајот од попладнето или на почетокот на вечерта, како годе човек да гледа на тоа.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Фала му на Бога за оваа радост, низ солзи редеше Христина.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
