формално (прил.)
Влијанието не е формално или експлицитно, нема ултиматуми или манифести.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Јас се согласувам со него. Формално тој има право.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
На ова место анализите ни се вкрстуваат и влеваат во заедничко уверување: ние зборуваме на крајот, во последната етапа на лажно вдахновение на критичката свест, чии последни импулси можат да се спасат само под услов фрагментарно да се развластат, прецизно да се локализираат и формално да се дисциплинираат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Мислите и дејствијата кои, еднаш откриени, значат сигурна смрт, формално не се забранети, а бесконечните чистки, апсења, измачувања, затворања и испарувања не се вршат како казна за престапи што навистина биле направени, туку за да се збришат поединците кои би можеле да направат некој престап во иднина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вака беше присутен толку малку, толку формално.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Двајцата се ракуваа кратко, ладно и формално.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Те нема дури ни формално: доколку внимателно ги препрочиташ сите 64 нејзини писма, коишто (впрочем!) го претставуваат најдобриот и најинтересен дел од Твојот епистоларен роман, лесно ќе забележиш дека Елен Лејбовиц Тебе секогаш Ти се обраќа со неутрална формулација Господине, а безмалку во секое обраќање нагласува дека информациите (за Тебе и за Твоите книжевни и други планови) воопшто не ја интересираат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Милан формално беше глава на семејството, патријарх, но Кети беше неоспорно газдарица во куќата. Ѝ се чинеше дека сите предмети се свесни за ова, како да беа задоволни од тоа, па дури на некој начин, одразуваа еден дел од олицетворението на Кети.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мажот со цигарата меѓу прстите, онака формално, ги прашува оние кои се уште јадат: - Нема да ви пречи да запалам , нели?
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Иако долги години формално е член и редовно плаќа членарина, тој никогаш непосредно и поактивно се нема вклучено во синдикални активности – со исклучок на едно учество во штрајк 60 организиран од СОНК (ја почитуваше одлуката на синдикатот и се солидаризираше со неговите колеги преку „бојкот“ т.е. неизвршување на работните задачи).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во оваа радио станица, во која имаше сѐ на сѐ околу 15-тина вработени – според систематизацијата на работните места тој, барем формално, ја извршуваше функцијата монтажер на звук, иако пропратно беше распределуван и на други работни задачи – првенствено како новинар и водител на снимени емисии, прилози и реклами, како и програма во живо.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Од Маказар со нас, формално, беше присутен претседателот на Месната, Михајло.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На тој начин дисциплинираното формално мислење ги овозмо жило модерната наука и техника, но на крајот залутало во некаква теоретска и практична слепа улица.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Сакаше барем формално да ме оддалечи од помислите за грдиот настан.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не е тешко да се заклучи дека римското право, на чијашто правна традиција фундира и нашето современо национално право, како дел од поголемото евроконтинентално правно семејство од т.н. Civil Law тип – првенствено беше процесно [формално/ тужбено] право, односно се развиваше под процедурална закрила.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Интересна е одредбата според која, 12. ЗМРРС (2007) го користи неиздржаниот термин „страни“, наместо попрецизниот „странки“ – бидејќи, всушност, станува збор за процесен, формално- правен, однос по повод настанат спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Макар што Тунижанинот Шадли Клиби беше формално претседател на Арапската лига, Лакхдар Брахими го сметаа за мозокот (la ttе pensante) на оваа меѓународна организација на арапските земји.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со тоа дисциплинираното формално мислење ја овозможи современата наука и техника, за на крајот да влезе во теориска и практична слепа улица.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
А таа, сосема опиена, развеселена, фрли по мене со тетратката и повеќе формално, за одбрана на некаква апстрактна чест (ме загрижи тоа кај Луција: поимот на апстрактната чест), рече: „Свињо безобразна“, и се стрча по мене, а јас бегав; во таа наша игра веќе немаше ништо сериозно, ништо од пред малку, оти кружокот беше завршен, а чудото почнато.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Токму фактот дека Бредбери во голема мерка се ослонува на традициите на т.н. готски роман укажува дека тој не се вредува во големиот број жанровски автори на тогашните забавно-книжевни журнали иако е формално афирмиран во нив и преку нив.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
