хармоника (ж.)
Испружени сме еден кон друг - јас на едниот ти на другиот брег на реката Чекајќи ги звуците на армониката се сторивме ѕуница на вљубените.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
А ќе се слушне усната хармоника, ќе се слушне и свечен лаеж од градската кафилерија.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Плачот на хармониката со многу копчиња од седеф ги растажуваше и им ја распалуваше крвта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А човекот со хармониката, спечен и со удови на инсект, се виткаше и пиеше вино со затворени очи додека еден младинец му ја држеше стомната на уста, куц, тој со години подвижноста ја пренесувал во колковите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш немало како сега хармоники со копчиња и други цигулки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Другарот Колојаноски беше ти свирел на грнета, стар занает, а Метеорот нешто малку знаеше да трга на хармоника.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Однекаде засвире и хармоника. За миг се залула ситно, китно оро.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Затоа и не забележа. Колоната полека заостануваше, се разредуваше и нескладно се збираше а во својата безгласност на стара хармоника со закана шушкаше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Очекував некаква голема чоколада, некаква шарена топка или мала усна армоника, а тој од својот кожен куфер извади книга со тврда подврзија и ми ја подаде: - Еве ти, Гиле, книга.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Циганите (тарабука, кларинет и хармоника) со натчовечки напори го корнат коренот на церешната.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Обидете се да им објасните што е тоа казино или „Ермитаж“* со цигански хорови, или московските пивници, каде што се испива море од пиво и каде со хармоника, се пее песната за разбојникот Кудејара: ...
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Со нив дојде трет, куц човек со хармоника (молеше да не го викаат Циган, ни Ѓуптин, ни Манго, тој е Ром).
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А автобусот одеше кон Стоби. Во Стоби бевме цел ден; Земанек нѐ забавуваше сите, пеејќи народни песни; го придружуваа на гитара и хармоника, и наскоро, сите пееја и играа оро на ливадата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Армониката на животот во непостојаниот мев го прибира трпението и го пушта да си оди.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
А Ганка? Насмевката како хармоника се развлече во смеа, стана широка, збрчкана, гласна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Едно време, како во нестварен живот, од меѓу луѓето се слушна свирење на хармоника - „Куќичка сред цвеќе, куќичка сред цвеќе...“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога се смее произведува звук на хармоника.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
На таква хармоника Луис Карлос Лопез ги свирел солзите на сиромасите.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
