хиерархиски (прид.)
Во нив е овозможен увид во заборавените хиерархиски композиции по пат на архетипските и амблематски одлики на протагонистите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во голем и видлив фонт, Реслеровите билборди повикуваат на преиспитување на постојните односи на моќ и нудат алтернативи кои би биле „помалку хиерархиски, засновани врз идеите на директна демократија и би вклучувале што е можно повеќе луѓе во процесот на донесување одлуки“ 139.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Историјата се повтори, Рада на таа хиерархиска листа и овој пат се најде на дното.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но проблемите на овековечувањето на хиерархиското општество се многу подлабоки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И амбасадорите во таа критична година од почетокот на крајот на Југословенската федерација, стануваа дезориентирани, немоќни да го одржат нивото во надворешната комуникација на земјата, која ја губеше својата внатрешна кохезија и беше жртва на својата националистички ориентирана хиерархиски наредена и подредена борба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Јасно е дека одредувањето на бројот на нивоа, не само во делата на Ешер туку и во сите повеќенивовски хиерархиски системи, е покриено со вел на непрецизност која ним им е инхерентна.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Долгорочно гледано, хиерархиското општество беше можно само врз база на сиромаштијата и незнаењето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Хиерархиски- по степен на функција и хронолошки- по должината на владеење.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Во минатото, потребата од хиерархиски вид на општество беше доктрина на високите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Овие два става, од кои првиот воспоставува хиерархиски однос во кој ИЈ ја игра улогата на феудалец- врховен господар барајќи безусловна лојалност од преведувачот, а вториот воспоставува хиерархиски однос во кој преведувачот е ослободен од било каква одговорност кон инфериорната култура на ИЈ од текстот, коегзистираат паралелно со зацврстувањето на колонијалниот империјализам во деветнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Можеби причината беше немоќта да се создаде новиот идентитет на југословенската федерација на народи и народности врз хармонија на разликите, низ граѓанскиот демократски модел кој фаќаше корен во земјите во кои се урнуваше еднопартискиот систем, а не врз хиерархиска предодреденост на народите, врз потрага на конфедерален излез и други амортизери на монистичката исклучивост, која подоцна ќе мине и во националистичка еуфорија за владеење над своите и другите!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Марија душо - ѝ се обрати Клер на својата хиерархиски потчинета колешка - овде во фактурата пристигната од училиштата, цената на ужинките е значително покачена од минатиот месец.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Сепак, да ги споредуваме со цел да ги сместиме во хиерархиска структура, не би имало никаква смисла.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Таа го јаде вишокот на потрошни стоки и помага да се сочува специјалната ментална атмосфера што му е потребна на хиерархиското општество.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Апиа прави хиерархиска подреденост при која актерот е на последното место.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Но јасно беше, исто така, дека зголемувањето на богатството се заканува со уништување - и во извесна смисла навистина беше уништено - на хиерархиското општество.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Колективен автор - тоа не е хиерархиски начин на работа на „инвестигивни тимови“ во коишто помладите соработници само го собираат материјалот за постарите редакциски волци стручно да го обработат, туку заедничка, колективна работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Расцепувањето на интелигенцијата, што Партијата го бара од своите членови и кое многу полесно се постигнува во атмосфера на војна, сега е речиси сеопшто, но колку е повисок хиерархискиот степен, толку е поизразено.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
За младите сликари кои се изразуваат во периодот на пост-реконструкцијата, Бојс е особено и пред сѐ точно дефиниран хиерархиски симбол, тој е на врвот на пирамидата на современата уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
