хм (изв.)
Хм, потсмешливо си реков.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Хм, чудно ... (овој сигурно не е од високото општество).
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Значи, заминале, - си рече и се накашла. - Хм, да... Добро...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Хм, - пак дувна учителот и даде знак за тргнување.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Хм, дувна кметот налутено и се разврте низ собата: „Па, како си можел да не видиш!“
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Хм, нешто нѐ штрекнува во слабина, се наежуваме и наеднаш молневито и исплашено се ослободуваме од таквите мисли.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Хм! Што друго освен да отидеш до Дика и него да го молиш да направи некако да те куртулиса.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Хм. Потоа, не само Европа туку и Америка навали на кај нас. Само Сатирот е несреќен.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Хм, жена, што би можела пак таа да каже за средновековните замоци, освен дека овој се сплеткал со оној, кој во чија соба ја поминал ноќта и зошто не му било удобно во сопствената соба, туку којзнае каде ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Но сега не ќе можеш повеќе, И другите тоа ги очекува...“ - Хм, има ли потпис? - скокна полјакот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Хм, си велам, ќе ти покажев јас тебе да не бев умрен и при тоа ми станува смешно од помислата на сите оние движења што за тоа се потребни.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Хм, - пристори Коте изнервирано. - Што знам каде ја ставило жеништето, рече и излезе надвор.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Хм, сторија луѓето. Магаре не можеше да се најде, но се најде мазга.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Хм, си присторе. Како можев толку години да не знам дека сѐ е толку едноставно и јасно.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Но никогаш досега не сум слушнал вакво: од глувче, од малечко и обично глувче да пукнеш од страв. Хм!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Хм, да си ебам векот, си велам, ама продолжувам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„На врв бука чекутка, на чекутка метла, над метлата пештера, над пештера воденица; два плота, на плотот соленица, до соленици две погачи, над погачи две кандила, над кандила две пијавици, до пијавици два лилјака, над лилјаци бел тарун, над тарунот честа гора и во гора диви бравци...? А?” „Хмм, тоа е... Тоа е: снагата човекова, потоа главата, брадата, устата, мустаќите, носот, образот, очите, веѓите, ушите, челото, косата и вошките...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Хм, куче... - рече таа, кривејќи ја надолу устата, а веднаш потоа се врати на темата, - некои животни се за јадење, а некои се за галење, - рече, ја погледна Маци и ѝ се насмевна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Предизвикот стана двоен зашто, најверојатно, оваа госпоѓа работеше во ЈугоМак каде што на авторот му беше потребен свој човек. Хм, какво совпаѓање!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И неговото сламено мече, кутрото! И мачорот Фигаро! Хм, ќе го фати ли?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
