цврцне (св.)
Се знаеме. На, цврцни си на нога! (Му го подава пагурчето).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Но денеека беше петок, та Дуче немаше да има многу работа како во сабота и затоа и тој цврцна како другите пријатели и му издекламира на зетот една своја солена декламација, од оние што ги имаше на стотици за секој случај, а особено за свадби, крштења и првичиња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ах, мама мија, што си направил тоа, човеку... - цврцна од пагурот за да се успокои од возбудата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
