цели (несв.)
Комунистичката вера целеше во текот на педесет години целосно да ја избрише религијата од албанската меморија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Размислував да се обидеме во бунарот да фрлиме храна за козите и за Чанга. Беше јасно на што целеше татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Како да се целеше на крајот да се бетонира и самата душа на народот...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Камилски ja чувствуваше мошне блиску темата на инаетот, како психопедагог, a со поговорката што ја кажа, за таткото, мајката и децата тој целеше кон едно од главните обележја на балканското патријархално семејство, во кое владееше ригидноста на воспитувањето во реската поделеност на родителскиот авторитет и детската послушност, како два облика на инает, кои се формирале помеѓу двете генерации.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Не беше тешко да се погоди на крајот каде цели Сојузниот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Верувам дека разбираш кон што целам, па во наредното писмо гледај да ми го испратиш токму тоа: самата комуникација.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Но тој беше далеку од одговорот по кој целеше Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко ми беше задоволен од природниот и моќен ум на Чанга. Тој секогаш целеше кон битното.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но волкот, во кој целеше, успеа да се довлечка до стреата, до дрвјата и да исчезне во темнината.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тој атеист, а вака се изразува, којзнае на што цели, или така е адет, кога се зборува со постари луѓе, или без присуство на претставникот на партијата се чувствуваше послободен.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но тој на почетокот не можеше да разбере каде и во што целеше Татко при посочувањето на овие две заемки, со сосема различна конотација, но за тоа требаше да се дебатира, откако ќе се исцрпеше сета можна конотација на овие два збора во балканските и во другите европски јазици.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Чанга не можеше да одреди каде цели татко, замислено трагајќи по директната врска помеѓу козите и балканските јаничари, па рече, повеќе за себе: – И во сите тешки времиња на Балканот козите секогаш биле со луѓето? – Да – прифати татко ми – козите биле со луѓето во сите тешки времиња на Балканот, пошироко во земјите на Средоземното Море, на Балканот и Далечниот Исток.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Камилски навистина не знаеше каде цели Татко.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко, сѐ уште не беше начисто каде целеше Игор Лозински, дури и кога тој продолжи: - Јагулата, пријателе мој, е вистинскиот симбол на жртвувањето.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
До вечерта Бојан истрела уште неколку куршуми, целејќи во еден стар, ’рѓосан германски шлем, останат на колибата уште од Првата светска војна.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сега разбрав каде целиш. Сакаш да речеш дека ние сме балкански Бувар и Пекуше.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Бездруго, мој пријателе, анонимниот Балканец Фаик Коница, односно Европеецот Транк Спироберг, имал и други приврзаници на своите идеи покрај, се разбира, Гијом Аполинер и Реми де Гурмон? запраша Камилски, веќе внесен во проблематиката, но без да насети каде цели Татко со историјата на оваа полемика во едно далечно и друго време.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
