чевлар (м.)
Ослушувајќи ја со некој внатрешен слух болката во здробената рака, се исповедуваше како пред сопствен олтар: кога имав седум години пронајдов дека чевларот од нашата улица не е некој друг туку самиот сотона.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Рампо чевларот ќе продаде барем петдесет чешли за свадба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Според други јас сум обичен чевлар, а градот Берн со гордост чува пар чизми што наводно сум ги направил кај нив и, заминувајќи оттаму, божем сум им ги оставил.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Знаете, кога бев мал, чевларите од кожа на ајкула и непце од штука правеа ѓонови за зимски обувки.... Заради голомразиците... Некогаш...“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
А раскажува бедниот дека пред војната бил чевлар, имал дуќан, жена, деца.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Не можев да разберам на кого мисли - на паднатиот или на стариот чевлар, кој низ напукнатите очила потсмешливо гледаше што се одигрува под него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Семејството на Петар е сиромашно, но живеи достојно. Татко му е чевлар.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Еј, здраво Костадине, шо прајш? Јас на кратко поминав едно кафе на брзина да сркнам, бегам за Лерин, во дуќано на татко ни, треба да завршам некои работи...мило ми е, Тодор, Тодор Јовановиќ, а вие сте Петар, синот на Гули чевларот!
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Илија не завршил средно образование, а за прикривање на својата револуционерна дејност во Велес и во Солун работел како чевлар.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Над мене крцна прозорецот на глувиот чевлар потоа низ него се провлече модро лице со среќна зинатост под меките мустаќи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ми се чинеше дека чевларот Адам е сепак поинаков.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
