шинат (прид.)
Ќе седам и ќе се пофаќам по нозете, по ребрата, по слабините. Да видам да не имам нешто скршено, шинато, скинато. И таму, на скали ја предремувам ноќта, ја измеризувам. 245
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Проклет да бидам, имало господ, во тоа темничиште и по тие скапани скали да се помине само со неколку полесни случаи - чело, нос, око, шината нога, о, тоа морало некој добар ангел тука по цела ноќ да бдеел.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Шината, повеќе за себе, рече но јас сетив прекор во нејзиниот глас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мене ме збунува нешто друго. Ме збунува некоја несинхронизираност, нарушена врска помеѓу емооционалната реакција и она што ја предизвикало реакцијата, некој ефект на шинати емоции, inappropriate emotions, којзнае што...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Железничарот, инаку пријател на дедо ти, уште тогаш беше познати низ цело Скопје како човек што мести шинати нозе и раце.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
