штракање (ср.)
Нека се мавне таа сотона од селово сосе онаа машина за штракање.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ми се полнат ушите од штракањето на дрвените сметалки, го привикнувам носот на белите запршки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тогаш низ просторијата како во хор се разлеваа гласовите кои молеа да заминат од Гнездо: меѓу ѕидовите одекнуваше композиција за човечки гласови со молби, со жалби, со уверувања; се мешаа десетици гласови во таа композиција во која се испреплетуваа различни ритми, тоналитети, брзини, а помеѓу разговетните зборови одекнуваа и нејасни мрморења и врисоци, и чудесни звуци од штракањето на забите, од брмчењето со усните, од повторувањето еден глас, од имитирањето на звуци какви што можат само во некаков сон или некаков кошмар да бидат чуени, па некаде отаде зборовите се чувствуваше судбината на оние кои зборуваа, кои офнуваа, кои брмчеа, кои штракаа, кои мрмореа и врескаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога подзапреа свирките и тапаните, се чу пеењето на попот проследено со штракањето на кадилницата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Повторно настана долга тишина во која металните штракања на ножиците, додека Кети ги поткаструваше цвеќињата, звучеа неприродно гласно.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Јас сум долу, и не ми пречи штракањето на машината. Не знаев што да речам.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
