штур (прид.)
Црна земјо штура земјо зошто си се отворила како ламја си зинала Кого земјо ти се готвиш да го лапнеш да го голтнеш?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Што заборавате, што заборавате дека моиве ластари ќе бидат ваши раце кога ќе легнете - со внуците да се здравувате А сте ме оставиле само среде оваа штура голотија на ридов за да не умре од немаштија и за да го дојам сонцето.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Итаат мравки и бубачки и црви кон својата гозба пред штурата виделина.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Црна земјо штура земјо зошто си се отворила како ламја си зинала Попусто песната се напрегала и самата да се крене високо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од коренот на штурите ѕидишта на урнатината подѕирнуваше непозната билка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сте ме оставиле само среде оваа штура голотија на ридов за да не умре од немаштија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Мислеше на далечната планинска земја Босна (отсекогаш при помислата на Босна имаше кај него нешто темно), која и самата светлост на исламот можеше делумно да ја осветли и во која е животот, без каква и да е питомост, сиромашен, штур и одвратен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Примерен, благороден татко, се колнам, би можело да се рече дека тој не беше толку штура природа, така скроена од своето раѓање.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ја опседнуваа кристалните и магнетни
крици на Марс и Венера, не
штуриот укор на заедничкиот живот
- државните, семејните и верски празници.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Битолскиот окружен револуционен комитет си ја присвои функцијата на бившиот Централен комитет и во името негово, којзнае по каква штура идеа, им испрати на сите организации едно окружно писмо, што ја застрани вистинската борба и ги расцепи и тие малку останати сили во народот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Земјата смекнува, негде веќе богато се искитени лилјачињата, кон орелот лета неговата придружничка - утре таа ќе лежи неподвижна меѓу недостапни карпи врз јадри јајца, а околу мене земјата беше гола и штура, македонска.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе лета и од облаци ќе ги гледа нашите штури нивички.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пуста и штура, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само едно штуро брзање да се легне во скутините на смртта.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се умирало и веќе се немало сили да се копаат гробови: откако се договориле уште во Лесново да се здружат, тие и сите во Кукулино во дваесет воденици, требало да се мисли и да се предвидува дека дел од маката на живите ќе станат и гладните детски усти на некои од загинатите, бездруго на Јане Крстин, Пеце Дановски и Борис Калпак, а најмногу купот штури наследници на килавиот Јаков.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Само штурци, штури ко мене, свират по месечина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Птиците ги снема во штура немотија.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Живот: на секој чекор стапица, во секоја стапица 'ртенка на умирање, во тоа време кога се имало вкус на мртва трева и на безнадежност и кога заточениците на студот го заборавале мирисот на тревата вратика. Црна земјо штура земјо...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
