ѓубре (ср.)
Парата драстично го менува човекот но не го менува табиетот на волкот нешто малодушно те оддава од внатре да покаже дека си ѓубре од човек
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
А колкупати со гола рака сум ѝ го бришела носето и сум ја бришела и од други ѓубренца.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Природата нашла начин да им наплаќа за ѓубрето што го фрлаат каде што ќе стигнат.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Како и секогаш нафрла храна во јаслите, го срина малку ѓубрето кај говедата, им посла сува слама, па чекајќи така добитокот да му се порадува на убавото зимско сонце, да се надише свежина гризеше јаболко и пребаруваше низ мутвите на кошарата, низ сеното и сламата во плевната, низ сомнителните места во ѕидовите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Веќе имам забележано, и тоа од поодамна, дека ваквото мое однесување ми помага на грижите да гледам како на отпадок што можеме со другото ѓубре да го натрупаме во најлонска кеса и да го фрлиме во контејнерот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Мислиш дека и главата ти е истркалана меѓу ѓубрето на земјата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Градот е сив, градот е див во градот се чуствува огромен јаз го газат бездомници и криминалци а градот загаден сите ги голта Се шири смрдеа од ѓубре и стока дрогирана нација плаче за Европа од зградата копа мирис на манџа целото маало во канџа на ганџа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
А таа се движела чудно згрбавена над леите во кои ќе сади арпаџик или лук и, иситнувајќи ги секаквите грутки ѓубре со прсти како со грибло, ја риела земјата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Легнати така на тревата сува фатија сенка трева се дува често во градот се правеа статива со увозно ѓубре шиптарска сатива
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тие прецизно одредени и забележани обврски поетот ги фрла во кошничката за ѓубре што се наоѓа под неговото биро.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Возен ред Камионот што собира ѓубре поминува во десет навечер, со жолтите ротациони осветлувајќи ни ги прозорците.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Чистиме и се гледаме како ѓубре меѓу ѓубрето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Силата на ѓубрето ја сочинува нашата потреба од него.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Никој не смееше да пушти ѓубре по вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
4. СЕКОЈ ДА СИ МЕТЕ ПРЕД СВОЈАТА ПОРТА - но ѓубре да не расфрла по сиот град така како да е нов претставник на старата сорта општествено битие: правам сѐ што сакам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
На неа немаше ништо друго освен ѓубре.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не знаеше што е тоа што го натера да го истури овој порој од ѓубре.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И немаше да морам, како сега, на продавачот на печени пченки на кејот да му објаснувам дека е срамота при толку ѓубре корпите за отпадоци да се празни.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Потоа се утеши со цигари завиткани во весник, што некои од болните ги изработуваа од догорчиња собрани од ѓубрето, зашто нејзината опсесија со пушењето стана толку силна како и првичната опсесија со телефонирањето.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
