јадоса (св.)
Јас будалиот се јадосав дури кога забележав дека тој ги пуши моите цигари.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ја мереше и се јадосуваше што водата, место да ја зголемува температурата, како што очекуваше, таа ја намалуваше и тоа беше знак дека нема да избие лава и да ти помогне во твојот научен потфат.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Налетав на дузина интелектуалци мудруваа гласно ко кучиња чопор се јадосав, сакав да ги ишамарам сите сметав дека тука не припаѓам воопшто Од сите тие повраќаници гнасни почна да ми се превртува желудник блеев ко теле во ѕидови празни во салата не видов ниеден згоден задник Се чуствував како бескомпромисен лудак од тие бескорисни пијавици гадни со дебели задници фотељи што дупат одвратни џганови интелектуални Отидов до паркот и налетав на старци заљубени парови се шетаа често во паркот не видов интелектуалци го вратив спокојот и срцето на место
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Одеднаш нешто се јадоса и туку ја фрли преку ѕидот во нивјето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Ако, ако... Нека се јадоса. Треба да разбере дека не е лесно да одведе во Ресен охридска девојка... - се закикоти Атина, која за сето време ѕиркаше низ пердето и гледаше сѐ што станува во чунот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дукле се јадосуваше и размислуваше што да прави.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Тој и така беше лут на Бошка Манева, но сега, откако чу дека омразата ги фатила и децата, се дојадоса.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не затоа што, ако се откажеме од него, ќе се усреќиме, туку затоа што тоа што ќе одбиеме да си го компромитираме посакувањето на она, правото, нема да постигне ништо и уште повеќе ќе нѐ унесреќи и ќе нѐ јадоса: ќе предизвика губење на малкуте вредни нешта во светот што навистина ги поседуваме и ќе нѐ натера да ги уништиме токму битијата што ни се најдраги.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А, сега уште и тоа, состанок! Што му требаше таа беља? – се јадосував.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се јадосуваше Стивенс што остана без прекрасен трофеј.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Додека Дедо Мраз расплетувајќи ги јажињата се јадосуваше извикувајќи „Ајде, ајде“, принасобраните вештерки се кинеа од смеење и задоволство.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ама, ако се има на ум тарапаната за пари што постоеше овде, тарапана во која беа сечени аспри од чисто сребро, е тогаш, комесарот не мораше многу да се јадосува.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Како што му растело рокчето, така сѐ повеќе се јадосувал, сѐ повеќе се затворал во себе и со никого не контактирал.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„Ах, што да се прави со ова дете, не му иде умот... Не сфаќа...“ Се јадосуваше мајка му.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
