јок (чест.)
Новите лесноумни петпари не даваат За старите поговорки Тие секоја гунгула ја нарекуваат креативност Потем така наречената креативност уште и ја остваруваат И за секој непочнат сон отвораат нова страничка на интернет Ѓоа некому му е гајле што сонувале баш тие Па ќе тарашка по нивните непочнати соништа на интернет Јок џанам, многу бргу се разоткрија Распродавачите на селански соништа На градските плоштади
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Тука нема: чекај да се допрашам до овој, до оној, па што мисли овој, па оној. Јок.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А за тоа ти треба уште подготовка, - се насмеа Рада повторувајќи - Јок, јок!
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Ама имашлии луѓе!!! Нема што! Јок, јас со такви не се дружам...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Страшно се лутеа офицерите и чаушите ако некој од селаните речеше: „јок“, на таквите им удираа стопати повеќе бој отколку на тие што велеа „вар“.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Значи, колешке, ќе имам ли шанси за некое илегално сместување? - Јок! Нема! - низ смеа одврати Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Јок „ти толку најде толку да дајш", јок „не најду толку, не давам волку", — ќе си направиме омразиа меѓу нас.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ами, шо стори тој поп Петко со тоа макцамче, јок господ да го стори? — започна Бојана нов разговор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Овие го преминаа мостот, позастанаа на спротивниот крај, поразгледаа, наслушнаа та пак еден од прејдените викна:Теслуке јок кардашлар – сербес ѓеч”.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
