ќелија (ж.)
Врвиме меѓу ќелиите, долапите, и кашламе за да нѐ чујат другарите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На површината на твоите сиви ќелии започнуваат да се раѓаат еретички идеи и ти започнуваш да ги разгледуваш опциите за трансфер во некоја друга религија.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
А веднаш по воскликот можеа да се замислат и бавните чекори на старецот додека се враќал кон ќелијата на спокојството.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Во пет часот ме враќаат в ќелија и иде лекар да ми ја прегледа ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Разбрав дека се тројца во ќелијата и дека на смени ме гледаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А кога ќе се разбудел и кога ќе го видел така опожарен и разурнат - пак се затворал во ќелијата за да не го гледа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ќелиите во кои стражарите го претепуваа се наоѓаа под површината на земјата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ќе поминат веројатно пет секунди пред стражарите да дотрчаат во ќелијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Тоа е испосничка ќелија која во стената ја изрежал и издлабил првиот искушеник и првиот пустиножител пред десет века.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Го ставија во ќелија слична на оваа во која се наоѓаше сега, но ужасно нечиста и во секое време претрупана со по десет до петнаесет луѓе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Наеднаш ми проструи низ целата телесна мускулатура една морница која со молскавична брзина стигна до мозочните ќелии.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Беше поголемо од ќелиите во кои беше порано.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше во една ќелија со висок плафон и без прозорци, со ѕидови од блескаво бел порцелан.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дека уморот на ќелијата е силата на организмот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Неговата ќелија може да се наоѓа некаде во срцето на зградата, или на некој од надворешните ѕидови; може да е десет ката под земја, или триесет ката над земјата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Гласот ко светулка ми доаѓа во ќелијата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стариот рѓосан клуч штракна неколкупати, вратата од ќелијата се отвори, клучарот го пушти да влезе трговецот и пак ја заклучи вратата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Борис гребе со камче по ѕидот на ќелијата.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Направи уште неколку нервозни чекори низ ќелијата, фрлајќи повеќепати желни погледи кон клозетската школка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А белезицата!? Сепак, ќе беше многу посреќен, дури и овде, во ќелијава, да не ја видеше таа белезица на раката на секретарката Ботка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
