ќумур (м.)
А правевме и ќумур за ковачите во Прилеп и во Битола. Од Битола купивме и овошни дрвца.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Истрив рака во прашината на ќумурот и ја премачкав мачката преку светлата дамка под увото.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мажите купуваа за мангалите дрвен ќумур.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Си мислам што може да се изделка од буката: колку главини за колца ќе излезат, колку лактишта, колку оски, колку ќумур може да се направи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Утрото дојдоа други пазарџии од кај нас. Со ќумур.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му дувал на мевот, му клепал, му фрлал ќумур во огнот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Доста ни е од такви Дости, вели војводата, зар и разбојници да прибираме, вели, и наредува да го врзиме, да го мочаме. И ние сите му се изредивме. Како да гаснеме запалена вреќа со ќумур.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уловената риба рибарите ја печат веднаш во мангал, во кој има зажарен дрвен ќумур, а кој се наоѓа во самиот кајак.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Стомниња, бардиња, грниња, на ти тебе толку, дај ми мене олку, мора, нешто да сме згрешиле, вели, и царот веќе одел на дрва и на ќумур, вели, сега мечката свирела, а царот играл, стомниња, бардиња, грниња, од ќуспе масло не се вади, и шути за нас на мечката, ја јаде крлеж под опашка, вели, и царот садел компири, стомниња, бардиња, грниња, вика Толе Грнчарот и си шеколка по патот, се оддалува, како подиставен од умот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги наовчиле колите со брат му, со Мирчета, и тргнале на пазар со платици, со плужици, со ќумур...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги пристенчи тие усните негови на тие образите ќумур црни и небричени, ги стегна и забите и така на инатено кога ни викна да мава по тил, по глава, сѐ додека не му побегнавме...“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кога пак ќе земеше Калија, например, да утлеисува, да го разгорува ќумурот во железната утија: или кога ја креваше жешката црепна вадејќи го врз пирустијата табакот со зелник: кога ќе се забревташе толчејќи со ќускијата слануток: или кога ќе се наведнеше полека и растреперено врз ковчегот со невестинската руба во кој сѐ уште имаше дел од чеизот, е тогаш, Бошко гледаше како шафранот од нејзиното лице станува божур, а белузлавите очи како трчаат од далечина и почнуваат да светат како жеравици.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И така кога помина и шестата недела, рековме да оди Иљо, кој беше малку пошетан, зашто на времето, пред големиот бој, одеше на печалба – жнеење во Тесалија, а есента, по орање и сеење, одеше во Тракија да прави ќумур.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Зачудувачки јасно, наеднаш, пред во сиво палто какво што и денес носат руските жени активни на очи му се појави сликата на човекот што сестра му го сакаше - полето на социјалната политика: прекрасна, прекрасна душа која, единствениот што воопшто некогаш го сакаше - гаршиновски на прв поглед се чинеше дека живее мудро, вешто, неуморно, но тип, налудничав, туберкулозен, впечатлив човек, со брада црна која откриваше меланхоличност што само тој ја забележуваше и како ќумур и со цигански очи, кој ненадејно се уби заради поради која и ја сакаше толку многу. друга жена: крвта на неговата кошула, малите стапала во убави Во безличноста на берлинската гужва во трамвајот имаше чевли.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
Цревото ја дави метлата, месото чека кеса ќумур од блиската бензиска пумпа, мразот се топи во сѐ што е потопло од него.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Крадел дрва од државната шума, горел дрвен ќумур скришум од падарите, го продавал по пазарите во Скопје и Велес, за сол и газија.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Немавме ќумур ни дрва за огрев, па во зимите седевме завиткани во ќебиња, со капи на главите и ракавици на рацете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Додека се бараше дрвен ќумур по пазарите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
