џуџе (ср.)
Да се поместиш од кртичникот кога џуџињата ќе посакаат да бидат големи.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Вратничката се затвори и џуџето веќе не го видов.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тоа биле поцрнети и исушени луѓе со опаки очи и без насмевка; некои од нив, со завиткани шамии и крпи околу главите и рацете како воскреснати чкулави Лазари што знаат дека само двапати се живее, се сеќавале на вчерашниот живот и на мракот во тој живот потежок и од умирачката, на тоа химерно џвало на кое ни стробјак ни џуџе не му бега, но светлоста на утрото обилно доаѓала од исток и ги бришела од очите на призраците суровите сеќавања.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Овој арапски прдеж не би можел ниту чорапи да исплете, а камоли да ме натера да се заљубам во џуџе!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Навистина, мислеше дека е со нив а не како кога ќе останеше сам крај дрвената барака за да го гледа без рабирање заодот и сѐ под него: невидливите џуџиња во печурките и твриде големоглави бубалки опколени како старовремски војници.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Перверзната минуциозност создава впечаток дека тоа не е дело на човечка, туку рака на џуџе, еден од жителите на маѓепсаната шума, кој на сликата ги овековечил другите со четкичка од пчелини влакна.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ќе ни се смеат џуџињата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Дедо Мраз ги натовари шепите на мечињата со чоколадни бонбони кои куклата – убавица, со помош на џуџињата, ги извади од црвената кутија на која се потпираше.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Но, приказната за Дардаванија, татковината на снежните џуџиња, не може да почне без Дедо Мраз.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Се кладам дека сум те гледал во Снежана и седумте џуџиња! (На Грета ѝ набабрува жилата на челото) А како ви се допаѓа мојава пицерија?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сѐ е готово. Го слуша гласот на џуџето; - Сѐ уште не си зрел за мене.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Го следеше Сириецот низ целото Царство, сиот во напнат скок, а сега, кога го достигна во живеалиштето на шумските џуџиња, мирно, безволно го прифаќа изрезбарениот камен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Онисифор Мечкојад ја бутнал вратата со нога (светецот се затетеравил од ударот, копитото на коњот се допреле до аждерот) и влегол во одајче претесно и за џуџе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И санките стоеја молкум, и елените кмишеа, и џуџињата врголеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Е, па, тролови се многу мали шумски џуџиња кои живеат во чашките од ливадските цвеќиња, дење спијат, а ноќе излегуваат и се движат низ шумата и гајле си немаат од темнината.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Итрите џуџиња, разговарајќи во џебовите на Дедо Мраз, најбезболно си го истераа своето.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Меѓу неговите главни помошници се седумдесет и седумте џуџиња – советници, записничари, навигатори...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Само едно џуџенце, што го жулеше обувката, беше немирно.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ми се стори дека тој брз здив на некого што не е веќе меѓу нас дојде за да ги отстрани сите сомневања и прашања дали е тоа она: валчестолика и млада со положени раце в скут, на градите, помеѓу два брега на женскост, сребрен крст и цвеќе, најверојатно китка лилави бел алисум; рамениците се паднати, од едното се цеди сончева светлост за да истакне во заднината некакво зимзелено дрво но толку малецко за да може да биде она џуџе на Едвард Жорес.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Подзамижи и погледни подобро: не седум, туку 77 џуџиња, кое од кое помало.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
