Првото е извор на теми и мотиви, а второто ги овозможува решенијата на планот на формата, односно стилската организација на текстот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се разбира, за него сите учители и побудните и заможни граѓани претставувале опасност за Царството: првите како главни раководители на револуционерното движење, а вторите ги сметал за материјална потпора на истото.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Наместо да ја испитуваме логиката што го проткајува преобликувањето на хетеросексуалната култура од страна на машката геј-култура, ние би набљудувале како вторава ги препознава, на оној начин што го консолидира идентитетот, веќе присутните геј-значења во хетеросексуалната култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не би имало никаков процес на декодирање и рекодирање што би се проучувал, а културните практики на геј-мажите не би ни откривале ништо особено за машкиот геј-субјективитет, освен некакви познати и очигледни психолошки обичности.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Фиксацијата на машката геј-култура кон овие ликови едноставно ќе претставува одраз на самиот машки геј-идентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Горјан и Огнен се фатија за работа. Едниот сечеше дрва со секирчето, а вториот ги местеше и странеше за товарање.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)