И самото тоа што се помирував со неа како втора мајка ми изгледаше некакво предавство кон мојата покојна мајка...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Вие не знаете, мене таа, втората мајка, морав да ја викам мама, секој ден ме тепаше и јас потоа плачев и цела ноќ си мислев што да направам и како да се насочам правилно, за да не ме тепа.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Сестра ми ја имав како втора мајка. Зет ми ми купи фустан, чевли, џемпер. Тој многу нѐ сакаше. Тешко се научивме без неа.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Сето тоа, се разбира, не сакав да ѝ го кажувам на Марина, зашто споредбата со нејзината втора мајка можеби уште повеќе ќе ѝ го загорчеше чувството на очаеност, што сѐ повеќе ја обземаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Таа жена, во еден од најтешките периоди од мојот живот, кога бев отфрлена од сите, беше мојата втора мајка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Учена во училиштето да ја сака Франција, низ францускиот јазик, низ божјите пораки, пренесувани од светите лазаристи, со лаичката варијанта, Мајка всушност ја засакува Италија, како земја на својата втора мајка Клементина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ервехе си ја имала вистинската мајка отаде животот, а далеку била и нејзината втора мајка, во Солун, нејзината мајка на животот, чудесната Клементина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)