А и сознанијата до кои божем доаѓам не поминуваат без многу прашалници.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ми личат на чуденки кои заскитале по патеки што водат низ ормани, честари, гори!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ние самите сме ковачи на својата судбина". (Ова е онаа втора порака, што ми се насмевнува од темнината...) Знам, ќе си заминам и тоа речиси пеш од таа изодена приказна на мојата младост, а малку понесов како утеха и како искуство.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На што ли ќе личат кога ќе се појават на чистинката низ која води изгазена јасна патека?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)