Ова овдека општината е, на два ката и со визба.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А ова, последново, продолжува, училиштето е, исто на два ката и со визба, но со повеќе одаи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Пајтонот стигна пред една жолта зграда на два ката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тука имаше и сач (вршник), неколку бакарни тепсии, тави, ѓумови...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Мајка, како што велеше, бргу го фати редот на куќата, која имаше приземје и два ката, со авлија која завршуваше во убаво средена градина, со летна кујна.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Напредувајќи од една во друга просторија на двата ката на Палацо Граси, посетителите можеа да видат како пред нив идеите постепено се развиваат, движејќи се низ простори поделени меѓусебно не само со физички бариери - прегради, паравани, итн. - туку и со разликите во концепцијата, идеи што ја водеа еволуцијата на делата на Дишан низ неговите најважни и најкомплексни фази.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во намера да ја оствари оваа цел, изложбата не беше презентирана во линеарен, хронолошки манир, туку беше поделена на тематски сектори.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Однадвор Сарајот личеше на раскошна галија на два ката, со впечатлива фасада чиј двор го заплиснуваа далгите на морето, а стреите му ги надлетуваа морски галеби.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се паркиравме пред една голема бела куќа на два ката.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Доаѓаше од правецот на ходникот, каде што беше тоалетот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Но откако ги прошета и двата ката отворено им призна дека е пријатно изненаден од начинот на кој е изведена адаптацијата и тоа без стручна помош.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)