Прудолу по сената бувот се истркалува пред нозете на Васила и на Карамана, и двајцата го гледаат заплашени.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога се симнува од спилата, Максим, и не погледнувајќи ги Васила и Караман, го зема бувот за нозете и го запотегалува горе на спилата, таму да изгние.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Под тремчето седеа тројцата луѓе како што ги остави дедот Волче, но кога видоа дека преку двор идат три четворица тие станаа од столчињата и едниот тргна преку двор кон овие што идеа, а двајцата го фатија ќошот од Волчевата куќа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Америка - единствениот збор што сега двајцата го разбраа: тој со радост, а таа со тага и проколнување.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во аголот формиран од испакнатата фасада на една куќа, тројца мажи стоеја збиени еден до друг, додека средниот од нив држеше в рака превиткан весник што другите двајца го проучуваа преку неговите раменици.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Работата прекина. Направија носила, двајца го кренаа отепаниот, а другите ги нарамија пушките и секирите и тргнаа назад.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Двајцата го препознаа. Тој беше. Тој што ги фати кај Власотинци кога од почетокот на војната заминаа за Влашко на печалба.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кафето и двајцата го пиеја без збор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- И двајцата го продолжија разговорот персирајќи си еден на друг.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Логотетот не им придаде значење на дребулиите по кои се разликуваа двата записа; беше пресреќен што се потврди дека записот е решен, оти двајца го беа прочитале исто, и оти проклетството засекогаш беше тргнато на страна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тоа трае кратко време. Двајцата го совладуваат Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Крајните двајца го гледаа строго како судии, средниот ги криеше очите. не стоеше мирно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Овие и сите други, од денот кога ги сретнав Водомар, човекот со два гласа, синиот пајак со златнаглава.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Двајца од Додовите другари, сега и моии, ја зедоа спрложената Мортенија со испокинати жици, други двајца го поведоа човечецот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Можеби ја научил Миру да лета, па сега двајцата го обиколуваат светот?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тагата што ја чувствував за Ивана уште повеќе се зголеми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Есента 69. ние двајца го издадовме првиот број од новиот часопис со име Интервју. (...) Флеш имаше огромен успех.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Впрочем и твоето лице утринава не сакаше да се одѕве на мојот повик, одби да се појави во моето сеќавање, а твоите очи не ме погледнаа, дури не ми се ни насмевнаа, па јас не извлекував поради тоа несоответни заклучоци.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И двајцата го знаеме тоа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
(Запира. Исчекува. Гледа дека и двајцата го игнорираат. Бесно.) Па, да. Свест. Дисциплина.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Храброст - Некојпат стекнува корист од Шарлатан - Изгледа убав низ стаклото, страшливоста на другите. но колку си поблиску, толку помалку ќе најдеш.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ц Шепотење - Начин, како двајца го пцујат третиот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
- Одведете го, вели војводата, и двајца го креваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)