Меѓутоа, двајцата директори, „после одредени сплетки, игри и манипулации“ успеваат да се стекнат со 54% од уделите3 и на тој начин да станат доминантни сопственици и управители на новото претпријатие.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Непосредно после приватизацијата, може да се каже дека фирмата продолжува речиси со истиот обем на активности како и пред тоа, а работните услови и меѓучовечките односи се на ниво како и дотогаш, односно сосема солидни и на едно коректно ниво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Сепак, таа беше солидарна и редовно ја плаќаше својата членарина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Дел од приказната на Костадиновска е и начинот на приватизација на фирмата,2 нешто после што многу работи почнуваат да се одвиваат во непожелна насока за работниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во најдобрите времиња на фирмата, додека сѐ уште беше во општествена сопственост, таа броеше и до 50-на вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Но, потоа работите на овој план радикално се променуваат – па, откако приходите ќе влезат во фирмата, како што нагласува самата, почнуваат „мистериозно“ да исчезнуваат, односно „да одат во џебовите на двајцата директори“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)