двајца (бр.) - другар (имн.)

Дедот се присети па го изгледа внимателно Толета и неговите двајца другари. Му ги завитка ортомите на магарето и го пушти да скубне некој трн по дворот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Очите и на двајцата другари беа впиени далеку во патчето што се одделуваше од селото на запад.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Камчета Орница дојде до една несогласност меѓу Толета и неговите двајца другари — Ѓорѓија и Глигура.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Отидоа и денеска двајца другари — проговори со натажен глас Ризо Палилулев, еден од минерите што работеа во соседниот тунел на загинатите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Одвај го кандисав! - и му го покажа листот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Двајцата другари и револуционери долго, долго разговараа за сите работи кои стојат пред Организацијата. После пак се прегрнаа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По кусо време двајцата другари успеаја дури и да најдат девојки – две Србинки – Мица и Радица – ученички во осмо одделение со кои подзастануваа кога ќе се сретнеа некаде в село, си праќаа писмени пораки
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш келнерката се врати и се налакти на шанкот пред двајцата другари плеснувајќи ги двете дланки врз шанкот пред себеси.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само што во новото сценарио двајцата другари си ги имаа заменето улогите - Дарко го посетуваше Александар и му носеше цигари.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Двајцата другари од страв не можеа да кажат ни збор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Понесени на своите мисли, како на крила, кон далечните пространства, двајцата другари и не усетија кога им се приближи кондуктерот.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
14. Летото двајца другари, кои беа на лекување во Скопје, испратија писмо до Захаријадис: ,Ќе се вратиме со една наша дивизија, под услов и командантот да биде наш".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се прегрнавме топло, како што тоа често се случува кога ненадејно ќе се сретнат двајца другари од училишните години.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од врбите ќе излезат двајца другари.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Коњчето Дорчо беше врзано за една бука: Планински извади од чантата бележник и напиша: „Драги Тале, двајцата другари, што ги прати, дојдоа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Додека тие ги кренале лактите да се избришат, од мртовецот не останала ни трага, така што тие дури и не знаеле дали тој навистина бил во нивните раце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога го беше зграпчил за врат, тој со повици ги викнал своите двајца другари, на кои им го препуштил да го држат, а самиот само за миг си ја беше пикнал раката в чизма за оттаму да си го извлече кутичето со тутун, и барем малку да си го освежи својот секогаш измрзнат нос; но тутунот, веројатно, бил од таков вид, каков што не можел да поднесе ни самиот мртовец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)