двајца (бр.) - чорбаџија (имн.)

Денеска, ако ти дал џигер, утре ќе ти дај чкембе, други ден црева.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тешко и горко на сиромасите, ако чекаат помош од чорбаџии како тебе.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Слушајќи сиромајио тие зборои од двајцата чорбаџии, водули, несмислени, само собрал рамениците и ништо не му одгоорил.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа му се изназборуа сиромајио на чорбаџијата, му ји клоцна со нога стомните и му го остаи џигеро, и откоа му плукна во дворо, си излезе од портата надвор и си отиде при еден другар негов, си зајмел некој грош и си купил месо и друго што му требаше и се запокладил како што рекол Госпо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еле, се одделија двајцата чорбаџии, и до негде еве му друг чорбаџија, и него како со првио се повалил чорбаџијата што купил јагне, му купил на сиромајио еден џигер.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И таа се поклони како Муарема, ја отвори вратата од убавата одаја и двајцата чорбаџии влегоа внатре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Виде - невиде сиромајио, го кренал и кошето, та го исфрлил на буниште, и враќајќи се да го земи џигеро, чорбаџиицата го пречекала со две празни стомни да му ји дава да ји залеи со вода: - Стори уште еден завмет, бре чоече, да ми залеиш од чешмана вода, да ако ти дојде некоја иктиза некоаш од домаќино, с¯ ќе ти поможи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)