двајца (бр.) - долго (прил.)

Оние двајца долго пуфтаа со нозете, тресејќи го снегот од обувалата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Крај огинот останаа само Аргир и Веле. Обземени од своите мисли, тие и двајцата долго стоеја загледани пред себеси, без да проговорат или да кренат очи да се погледнат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)