„Две црвени за мене, - две за тебе; едно бело за мене, - едно за тебе; жолтото за мене, - зеленото за тебе,“ - делеше „Да ѝ го дадеме на мама!“ - извика братчето. Така и сторија.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Бојан знаеше дека еднаш во неделата донесуваа или испраќаа по некого четири торби леб, две за дедо му, две за кучињата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Паралелно со реализација на делата по новите принципи, Кејџ ги продлабочуваше и разработуваше порано започнатите концепти, а како резултат на тоа настануваше серија дела со заедничко име.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Посебен, поинаков и посамосвоен облик на театар претставуваа различните форми на наслојување на повеќе поединечни, самостојни дела поврзани со некој заеднички елемент на структурата (најчесто со ритмот).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Истргаа еден сноп `рженица, го преврзаа на две за перница и се кутнаа да спијат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Во петте дела кои можат да се наслојуваат: 31’ 57.9864’’ и 34’ 46. 776’’, двете за пијанист, 26’ 11. 499’’ за гудач, 27’ 10. 554’’ за тапанар и 45’ за говорник (броевите во насловот на делото го означуваат неговото траење во минути и секунди), Кејџ користи заедничка структура при организација на времето изедначувајќи го текстот што го чита говорникот со музичката композиција (текстот поседува освен вербални, и фонетски и гестикулирачки квалитети).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)