Нема податоци за тоа, никој и не си споменува дали било нешто слично запишано во тефтерот Акиноски, дека и таа, Руса, е закопана тука, покрај каменот, но него, каменот, покрај со едното негово име, Бел Камен, го именуваат уште и со две други: Јованов Гроб или Турчинов Гроб.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Двете други жени се збираат во себе, исчекуваат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Истазија, помала од двете други и со помалку дефинирана западна граница, ги опфаќа Кина и земјите јужно од неа, Јапонските Острови и голем, но променлив дел од Манџурија, Монголија и Тибет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)