И двете веќе два месеци како да се наоѓаме во карантин.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А на него неколку пупки, црвени, набабрени, и две веќе отворени цветчиња.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Си мислам: кокошката е моја, значи и гропчињата се мои. Две веќе имам, уште ли ќе отворам?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се чу за тоа во Потковицата, Началството на Потковицата по заповед на Комитетот од Прилеп, плашејќи се за животите на преостанатите деца Младенови и Спасиини, двете веќе возрасни девојки, Марија и Акинија, ги омажи за свои луѓе од делот на Македонија под грчка окупација, во Солун, далеку од досегот на српските власти, а двете помалите, Софија и Нектена, ги испрати во Крушово, кај вујковците.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)