четири (бр.) - лице (имн.)

Сега можеше да ги види како сите тие четири лица добиваат на себе по една блиска, простосрдечна и некако и премногу обична насмевка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги гледаше сите нивни лица, сите четири лица на сите овие четворица познати луѓе, кои што сега, исто како небото пред малку, мораше да ги открива на еден сосема нов начин, во таа нова длабочина на небото над нив, додека почиваа и додека си уфкаа во своите прежилени раце, а и после, додека ги палеа своите цигари, собрани во една група пред него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)