Кралот бил восхитен од умешноста со која неговата сопствена тема била отсвирена на импровизиран начин, и, веројатно со цел да види каде се границите на таа умешност, изразил желба да чуе фуга во шест гласа.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
За да може да си претставите што тоа значи - фуга во шест гласа, доволно е да се каже дека сиот Добро наштиман клавир, што значи четириесет и осум прелудиуми и фуги, содржи само две фуги во пет гласа и ниту една во шест!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
По враќањето во Лајпциг, Бах компонирал дело во три и шест гласа врз база на темата предложена од кралот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Сега“, велиме. Не, не, нееее... Шест гласа врескаат, скриени и напластени длабоко долу, сместени засекогаш.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)