Те тужев. Џабе. Кадија те тужи, кадија те суди.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Голем фраер беше. Јас бев никој и ништо.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Јас, се разбира, бев никој и ништо, една обична вообразена провинцијалка со гордост до небото, а шанкерот само повеќе се нервираше на моите изјави иако знаеше дека намерно го подбуцнувам неговиот западен менталитет.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Во првите години на комунизмот во Македонија, во нашето учење беше исклучено постоењето на Бог, на негово место не беше никој поставен, како што тоа ќе се случи со поставувањето на идеолошкиот Бог во родната земја Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Знаев дека не сакам да бидам Смит (нејзиното семејно име), бидејќи тогаш не бев никој друг освен внуката на стариот професор Смит.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Голем фраер беше. Јас бев никој и ништо.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Зоки посебно сакаше да се фали дека гардиските капетани ( во градот, како втор по големина во државата формациски беа четворица) ги познава од времето кога беа никој и ништо.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Публиката падна во транс; аплаудираа, викаа „Бравооооо!“, и дружината излезе и се поклони: Луција беше невестата, а домаќинот беше никој друг туку – Фискулутурецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Зато ја сирома са раширеним крилима летеќ по ваздушним атмосферама да би ја нашао где развијено цвеќе за моју корис, где би могао слободно набрати сока у своју трмку како би мој пчелица остали у животу”. (Пауза) Јас бев никој и ништо.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
А создавач на оваа сенка не беше никој друг туку мојата Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)