Животот веќе не беше онаков каков што го гледав од старата слива, јас зззз скриена и заштитена меѓу гранките со зелени лисја и жолти сочни сливи.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Рози понекогаш ме бакнуваше, да, но тоа бакнување не беше онакво на какво што мислиш ти.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Нејзините зборови не беа онакви какви беше свикнал.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Можеби затоа и не бев онаков каков што сакаше да бидам.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Само помислете на Либерачи (кој во слободно време беше и реставратор на куќи): само благодарение на тоа што си изградил сложен вештачки идентитет на отмен и гламурозен уметник, на ширач на висока музичка култура, можеше да го поништи презирот што инаку ќе си го навлечеше затоа што беше онаква кралица.362
Нема сомнение, извесен дел од привлечноста на настраните културни практики за геј-мажите лежи токму во нивната далечина од отворената сексуалност: тие на геј-мажите им овозможуваат други облици на настран израз од оние строго сексуалните.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Понатаму, културните практики им даваат на геј-мажите вентили за страстите што му припаѓаат на ред наводно повисок од сексуалната активност и што дури може да спаѓаат во естетското, во духовното или во несебичното.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Разбирливо е што она што геј-мажите би го вреднувале и би го негувале во тие дејности е токму тоа што милостиво се изземени од сексуалноста и, со тоа, од обвинителна осуда, било од други, било од самите геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наместо да биде телесен, животински чин што може да се доживее како недостоинствен, гнасен, срамен и изопачен (барем, ако го правиш како што треба), архитектонската реставрација, музичката изведба или собирањето уметнички дела не само што се општествено угледни, јавнодуховни и фалодостојни туку и тие, токму како и модернистичката апстракција во овој еден поглед, овозможуваат искупителска шанса да се надминат телото и неговите функции – да се избега од избербатениот идентитет на (хомо)сексуален субјект и од сета стигма што оди со него.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Впрочем затекнатата состојба во собата на Мирко Бунде беше онаква како што веќе ја опишав.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но морам да признаам најмногу ме изненади присуството во собата на Роман Гигов Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)