ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Имаа различен стил на облекување: Дејвид беше сиот во црно, а Мик во светло еднобојно одело со многу тесни панталони, и T-shirt со линии, сосема обична спортска облека од Карнаби стрит, ништо посебно скапо, но начинот на кој ја комбинираше облеката беше фантастичен.

Мислам дека не пропуштив ниту збор.

На вечерата кај Џејн, ги забележав Дејвид и Мик.

Навистина, во ѕидот што ја оградуваше Дупка од горна страна, од кај шумата и од кај дивината, имаше вградено едно четириаголно куќиче кое однатре беше сето исчадено и на чии ѕидови имаше остатоци од црвени и модри бои.

Кога го иставија Лазора од Арнаутчето, тој беше сиот искрвавен и онесвестен, а Арнаутчето и живо и свесно но со здробен врат.

Тогаш настапи Мустафа ефенди; на заптиите и на војниците им издаде заповед да ги фатат и да ги отераат Арнаутите во апсаната прилепска, а Лазора да го однесат во војничката болница за да го излекуваат, но Јосиф не даде; Сами ќе го излекуваме, рече.

Ако среќавањето пред тој јунски ден, во јануари на таа година, со пламените стихови на „Очи“ и „Љубов“ говорени од Ацо Шопов на конгресот на македонската младина во скопскиот офицерски дом беше сето во егзалтацијата и патосот на големото славје на слободата и во првата фасцинација со убавината на ослободениот македонски јазик, доживувањето на Рациновите елегични, чемерни стихови на болката и убавината на неговата Балада, се откриваше како трагично идентификација на самиот Рацин, во смртта, во онаа „кара смрт“, со непознатиот војник од една друга војна, - Големата, „световната“ - идентификација што ги исполнуваше и обединуваше луѓето во заедничка тага.

Добро ама, бидејќи ништо на овој свет нема тајно, така еден ден и Толета го откри потерата баш кога одеше од дедот Паленѕа кај Митра. Не можеше да се стрпи без неа. : Селото беше сето сардисано.

Ужасно беше сето човечко. Остварен стана пејачот во студентот, стана човек со помош на неговата човечкост.

Управувачот беше сиот негов живот додека нѐ дотркала до Берлин, и назад до Скопје.

Навистина, ноќе, сам, се мачеше и беше сиот еден раздробен зглоб, намален до непретчувствувани размери по тежината на мракот.

Како да беше сиот од мали вентили: штукаше и изгледаше дека прска, отфрлувајќи ја главата од собраните раменици. Се знаеше - од него избиваше парфем и лук.

Или сон беше сето тоа? Какво изненадување, боже мој … Зошто не ја сослушав? (Мисли) Да, да...

Кметот го зеде јагнето од прислужникот и го постави среде масата, му мрдна со главата на прислужникот да излезе бидејќи беше сиот замастен во устата од штипкањето на јагнето носејќи го од фурната, и почна сам да го черечи јагнето.

Логотетот потстана, нѐ изгледа од сите страни и потем рече: „Господе! Каде бевте сето ова време?“

Со пастрмките, како и порано, не излезе ништо. Уште при првото влегување на Бојан и Денко во вирот водата се замати и залудно беше сето нивно настојување да ги впишат под некој камен итрите риби.

4. Господова рожба беше сето тоа: и преселбите и шумскиот од и псалмот што ѕунеше од мислата и омјазот на ангелот.

Денот беше сиот затнат од тој магличав, густ врнеж, само тоа нив тројца ниеднаш не ги натера да се подвоумат и да се поколебаат во својата зачекореност.

Имаше во себе полно такви катчиња, сега застанат на прозорецот, беше сиот едно такво катче без живот.

А оној старец како да беше сиот останат тука.  Змејко сето тоа време се мачеше да не ја изрече докрај таа мисла, но мислата ниеднаш не го остави: Тие веќе ниеднаш нема да можат да дојдат заедно тука.

Во тој миг му беа далечни најмногу со тоа што не се покриваа и не замолкнуваа, кога тој нивни разговор беше сиот изрешетан од она.

Небото беше сето растворено во таа сивина, станато некако изгаснато модро, без ниедна ѕвезда и скоро исчезнато, само со една половинка изгасната месечина, ниска, бела и разјадена од сивината.

Беше сето време тажен, тоа беше неразделно од онаа прибраност во срцевината, тоа нејзе ѝ ја носеше густината и глобачината.

Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.

Едно од врапчињата одово летна кон багремот; беше сето тркалесто со малечка глава и полуотворено клунче.

Тоа беше сиот мој коментар.

Господе, како боцкаше, како болеше, како беше сето тоа незамислено, неможно.

Тоа беше сето воспитание, се колнам.

Таа го метеше училишниот двор, зашто беше сиот прекриен со паднатите пожолтени лисја.

Влетав во кујната во исто време со Александар. Тој беше сиот црвен.

На моменти ми се чини дека се стакленца што паѓаат и страшни ми се.

Знаеш, пред очи ми беше сиот пат што сте го врвеле за да втасате дури до Костурницата.

Небото над Езерото сега беше сето во ѕвезди, небаре се славеше спасувањето на јагулите, кои го продолжуваа патот кон морето.

Тој се разбуди. Беше сиот во пот.

Куќата беше сета светната. Наоколу темнина.

Зар не беше сиот нејзин живот жртвуван во разминување со смртта?

Да, тука беше сето време збиено во јапонскиот цвет од хартија.

Твоето име нема да биде заборавено, зашто ти беше сиот вдаден да го видиш она што другите не можеа да го видат; да го чуеш она што другите не можат да го чујат; да го насетиш она што другите не можат да го насетат; да навлегуваш во тајните кои на другите не им се достапни.