Нашата најголема вина беше што не бевме Грци. „Омразата е како и накапката на алиштето, велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако млади си години по друмишта, по патишта в младост горка распосејав - погледни ми право в очи: ти ли беше што пееше „Ајдутин мајка не рани...
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Маката беше што се раѓаа еднозадруго и што работата ти се шири.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Беше што беше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Драго ми беше што се запознавме. Пријатно и сѐ најубаво.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)