Но, една од тие примирени сенки се раздвижи, направи неколку скокови и пак застана. Јасно, тоа беше волк.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во себе сѐ уште беше волк кој беше дојден по пленот кој се оттргнал од неговите канџи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Еднаш да застане, а притоа и да се обѕрне. Сега можеше и добро да го види. Беше волк.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)