Ама и како да не беше гроб туку некоја мермерна трпеза околу која беа наседнати дебелкави и дебели тркалезнообрзани луѓе, сите облечени повеќето во униформи, со тешки ордени на градите, со златни колани и позлатени гранчиња на капите.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Одвај се созедов. Гласно реков, како Бог да ми беше сведок, соговорник, во тишината на смртта: „Леле, леле, црна јас, да останевме, тука ќе ни беше гробот!”
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)