Имаше вистинска среќа, да не беше дрвото, падот можеше да биде кобен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа веќе не беше дрво, проклет да бидам, тоа беше мајка.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На тој простор беа дрвјата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Утредента, кога влеговме во визбата кришум како и порано, просторот кај што беа дрвата беше чист.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)